Η αρχή της ιστορίας του χωριού χάνεται στα βάθη των αιώνων. Επί βασιλείας Φιλίππου Β’ της Μακεδονίας, 4ος αιώνας π.Χ., λειτουργούσαν στο όρος Άγκιστρο, μεταλλεία σιδήρου και χρυσού, που χρηματοδότησαν, μαζί με τα μεταλλεία του Παγγαίου, την εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην Ασία. Εκείνη η εποχή σηματοδοτείται και με την ανακάλυψη των θερμών νερών που αναβλύζουν από τα βουνά, με αποτέλεσμα να παρατηρείται έντονη ανθρώπινη παρουσία για τους επόμενους αιώνες μέχρι και σήμερα. Το πέτρινο λουτρό, χρονολογείται από τη Βυζαντινή εποχή όπως και ο πύργος στο κέντρο του χωριού, που λειτούργησε ως ρολόι κατά τον 14ο αιώνα. Επί τουρκοκρατίας το χωριό ονομαζόταν Τσιγγέλι, με τον μπέη της περιοχής και το χαρέμι του να απολαμβάνουν τα ζεστά νερά του λουτρού, καθώς το μνημείο αποτελούσε το ιδιωτικό του χαμάμ.

Το Άγκιστρο στο πέρασμα των χρόνων υπέστη σοβαρές καταστροφές σε όλες τις δύσκολες στιγμές της σύγχρονης ιστορίας (βαλκανικοί πόλεμοι, Α’ και Β΄ παγκόσμιος πόλεμος, εμφύλιος). Λόγω της ιδιαίτερης γεωπολιτικής θέσης υπήρξε για πολλά χρόνια στρατιωτικοποιημένη ζώνη. Αυτή τη στιγμή στο χωριό ζουν περίπου 400 κάτοικοι που ασχολούνται κυρίως με τη γεωργία, την κτηνοτροφία, τη μελισσοκομία, την υλοτομία, αλλά και τα τουριστικά επαγγέλματα.

Το Άγκιστρο είναι το βορειότερο χωριό του νομού Σερρών και ανήκει στον δήμο Σιντικής. Χτισμένο στους πρόποδες του ομώνυμου όρους (Όρος Άγκιστρο ή Τσιγκέλι με υψόμετρο 1.294μ), κοντά στα γνωστά οχυρά του Ρούπελ, δεσπόζει ακριβώς δίπλα στη συνοριακή γραμμή με τη γειτονική Βουλγαρία. Αναπόσπαστο στοιχείο της φυσικής ταυτότητας της περιοχής είναι οι επιβλητικοί ορεινοί όγκοι, οι πυκνές ζώνες βλάστησης, τα αμέτρητα ρυάκια με πεντακάθαρο παγωμένο νερό και φυσικά τα θερμά λουτρά. Η πανίδα και χλωρίδα της περιοχής παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον με μεγάλη οικολογική αξία. Μεγάλο μέρος της περιοχής καλύπτεται από καλλιεργήσιμες εκτάσεις με κυριότερες καλλιέργειες τα σιτηρά, το καλαμπόκι αλλά και τα οπωροφόρα δέντρα.